31.

Przeżyłam dzisiaj bardzo nieprzyjemną kłótnię. Otóż pewna trzynastolatka stwierdziła, że skoro mam prawie osiemnaście lat to w życiu nie przeżyłam prawdziwych problemów, bo jakie niby mam mieć problemy? Że chłopak mnie rzucił? Myliła się. Nie wytrzymałam i musiałam jej opowiedzieć co przeżyłam w gimnazjum. Uczniowie się naśmiewali z mojego wyglądu, mówili, ze jestem jakąś suką, zdzirą, że kijem by mnie nie dotknęli. Wszystko im przeszkadzało. Okulary, pryszcz, zęby, ubiór. Tłumaczyłam tej dziewczynie, że niektórzy to mocno przeżywają i do końca życia tego nie zapomną. Jaka była jej odpowiedź? Że ludzie nie patrzą na wygląd, że jak mają fajny charakter to na resztę się nie zwraca uwagi. Chciałoby się. Potem powiedziała, że trzeba naprawić swoje błędy, bo to nasza wina. Tak, trzeba wycisnąć wszystkie pryszcze, zrobić operacje plastyczną i być bogaczem na lepsze ciuchy, żeby się z Ciebie nie naśmiewali. Idealne rozwiązanie. Ci co tego nie przeżyli, nigdy nie zrozumieją co w tych osobach siedzi. Nie zapomną tego do końca życia, mimo tego ze życie mają teraz poukładane. Myślę, że na końcu zrozumiała co miałam na myśli. Przepraszam, musiałam gdzieś wyładować moje emocje. Niestety wyładowałam je na niej, a tutaj zostały resztki.. Chciałam tylko zrozumienia.. Czy je dostanę? Nie wiem... Przepraszam.